Het afgelopen jaar is voor mij een jaar geweest van persoonlijke groei. Eind 2020 had ik mezelf een aantal doelen gesteld voor 2021. Ik heb tijd genomen om na te denken welke richting ik op wil met mijn fotografie en welke stappen ik daarvoor wil gaan zetten, stappen waarvan de eerste inmiddels gezet zijn. Benieuwd wat ik zoal gedaan en geleerd heb dit jaar? Je leest het in dit blog.

Zeeuwse Kust
In 2021 heb ik gelukkig op vele momenten kunnen fotograferen. Vaker nog dan het voorgaande jaar heb ik aan de kustlijn gestaan, aangetrokken door het prachtige Zeeuwse licht. Het blijft me raken, om tijdens die uren op te gaan in het moment, me volledig te focussen op mijn camera én de natuur. Het is een verhelderende en bevrijdende bezigheid, waaraan ik in de meeste gevallen weer een herinnering in de vorm van een beeld overhoud.

Ik heb gemerkt dat de plek waar zee en land samenkomen, mij meer dan welk onderwerp dan ook weet te pakken. Er is altijd een dynamiek op die grens, of het nu het bruisen van golvende zeewater is, de kalmte van een zomerse zonsondergang, het razen van de stormachtige wind, of de mensen die met allerlei bezigheden het strand bezoeken. Aan de kust laat ik mijn gedachten varen, en laad ik mijn energie op.
Op de momenten dat ik op andere locaties  ben om te fotograferen (al dan niet buiten de provincie), dan mis ik toch vaak dit gevoel. Je zou hierin kunnen lezen dat ik misschien een wat beperkte blik heb, maar dat zie ik zelf anders. Ik heb simpelweg gemerkt dat ik de meeste voldoening haal uit het vastleggen van de veelzijdigheid van onze stranden en kustlijnen. En dat ik daar voorlopig ook nog niet klaar mee ben. Ik heb het gevoel dat het verhaal dat ik wil vertellen, eigenlijk pas net vorm begint te krijgen. Een verhaal dat ik de komende tijd wil blijven delen.

Ontwikkeling
Mijn eigen ontwikkeling heeft het afgelopen jaar dan ook niet stil gestaan. Ik geloof er heilig in dat je als fotograaf nooit uitgeleerd bent, en dat het ontdekken en ontwikkelen van een eigen stijl en visie een doorlopend proces is. Ik fotografeer veelal vanuit intuïtie, en ik heb het gevoel dat ik begin te doorgronden welke kant ik op wil met mijn fotografie en mijn stijl.

Om een zekere groei en ontwikkeling mogelijk te maken had ik me voorgenomen om tijdens het fotograferen meer te letten op de technische details, zodat naast intuïtie ook kennis en vaardigheden meer ruimte konden krijgen. Hoewel ik me bij composities met name door mijn gevoel laat leiden, neem ik dus bewust meer tijd voor de techniek van de opname, zodat de kans op fouten in het veld wordt verkleind.
Ook heb ik mij verder verdiept in technieken in de nabewerking, door online cursussen te volgen van bijvoorbeeld Albert Dros en Daniel Kordan. Ik denk dat de beste manier van leren bestaat uit allereerst veel zelf te fotograferen, en je daarnaast te laten inspireren door het werk van anderen, zónder dat je daarbij hun werk klakkeloos gaat kopiëren. Door alle inspiratie en invloeden te mengen met je eigen voorkeuren, achtergrond en visie, ontstaat gaandeweg vanzelf weer een nieuwe stijl.

Een van de mooiere complimenten die ik in het afgelopen jaar vaker heb gekregen, is wanneer iemand mijn beelden herkent als de mijne. Voor mij is dit een teken dat mijn stijl meer herkenbaar is geworden. Toch ben ik nog lang niet waar ik wil zijn. Ik hoop mij de komende jaren verder te kunnen blijven ontwikkelen. De enige manier om dit te realiseren, is door veel te blijven fotograferen en doelen te blijven stellen.

Een van mijn doorlopende doelstellingen is om Zeeland, en dan met name de kust, fotografisch op de kaart te blijven zetten. Misschien is dit geboren vanuit een Calimero-complex, omdat ik het gevoel heb dat Zeeland minder in trek is bij landschapsfotografen, dan bijvoorbeeld de Kinderdijk of de Veluwe.
Misschien is het simpelweg doordat ik de kust op zijn mooist wil blijven vastleggen. Ik keek altijd (en kijk nog steeds) vol verwondering naar foto's van prachtige zonsondergangen op iconische locaties, maar ik kwam er gaandeweg achter dat het (met de juiste omstandigheden) ook gewoon mogelijk is om dit soort beelden hier te maken, iets wat mij op zo een moment een enorme kick kan geven.

Expositie
Het was voor mij een grote wens en een doel om op termijn mijn afdrukken tentoon te kunnen stellen. Dit motiveerde mij de afgelopen jaren om de technische aspecten van het fotograferen sneller onder de knie te krijgen. Imperfecties zal je op een telefoonscherm namelijk niet zo snel zien, maar wanneer foto's in het groot worden afgedrukt, vallen deze genadeloos op. Zelf kan ik me (misschien wat onevenredig) storen aan zulke schoonheidsfoutjes in mijn werk, dus dat wilde ik natuurlijk niet laten gebeuren.

Een persoonlijk hoogtepunt voor mij was dan ook mijn expositie 'Zeeuwse Ku(n)st aan je muur' in de Drvkkerij afgelopen zomer. Gedurende 8 weken mocht ik mijn afdrukken tentoonstellen in een van de drukst bezochte winkels van Middelburg. Dat is een feit waar ik, toen ik mijn camera weer oppakte in 2016, niet van had durven dromen. Foto's delen op social media is één ding, maar om 12 van je werken in het groot aan de muur te zien hangen is weer heel wat anders.
Regelmatig ging ik op vrijdagmiddag stiekem in de brasserie van de winkel zitten, met het zicht en gehoor op de bezoekers gericht vanachter mijn laptop. Wat was het heerlijk om die onverbloemde meningen te horen: van "mooie foto's, maar wel heftig bewerkt hè?", tot "wat is Zeeland toch mooi", en van "deze foto zou ik zo ophangen, maar je vader zegt dat ie dit zelf ook wel kan", tot "zijn dit nou schilderijen of foto's?". Ik had er ieder moment wel bij willen zitten!
Ook Omroep Zeeland is op de 'dag van de Fotografie' een kijkje komen nemen bij de expositie, luister hier naar het interview en lees hier het item.

Workshops
In de loop van de tijd kreeg ik met enige regelmaat de vraag of ik ook workshops geef. Het was een idee wat me in eerste instantie niet eens zo aansprak, omdat ik niet direct in mijn element ben te midden van een groep 'onbekenden'. In mijn werk als fysiotherapeut werk ik meestal 1 op 1, een dynamiek die me gevoelsmatig beter ligt omdat je elkaar dan wat sneller leert kennen. Het eerlijke verhaal is ook nog eens dat mijn eigen onzekerheid over of ik alles wel tot in de puntjes beheerste, mij verder deed twijfelen om die stap te zetten. Mijn perfectionistische trekken als het aankomt op fotografie, en mijn vrees om 'door de mand te vallen', bleken mij in de weg te zitten.

Daartegenover stond dat ik ontzettend enthousiast raak over alles wat met landschapsfotografie te maken heeft. Mijn kennis en ervaringen van de afgelopen jaren hebben me doen beseffen dat ik weldegelijk een hoop kan overdragen en kan toevoegen aan iemands leerproces. Omdat ik in mijn rol als fysiotherapeut ook vaak mensen instrueer en van feedback voorzie, voelde ik dat eigenlijk alle voorwaarden aanwezig waren om een workshop te kunnen leiden. Daarnaast, op het moment dat je iets kunt vertellen vanuit je passie en kennis, kun je je verhaal gemakkelijker met enthousiasme en overtuiging overbrengen.

Uiteindelijk ben ik blij dat ik de stap heb gezet, want in een fijne samenwerking met Dutch Photo Academy heb ik inmiddels mijn eerste 2 workshops geleid in Dishoek. Wat is het een feest om 5 uur lang bezig te zijn met een groep die een gezamenlijke passie heeft, waarbij je mensen mag ondersteunen om meer uit hun fotografie te halen. De leuke reacties en recensies zijn de kers op de taart!

Kalenders

Vorig jaar was het een sprong in het diepe om te starten met een eigen kalender. Hoewel ik terugkijkend erg blij ben dat ik de stap gezet heb, was de sprong dit jaar eigenlijk niet veel anders. Het is altijd maar afwachten wat er van het animo overblijft. Ik ben dankbaar om te merken dat ook dit jaar weer vele mensen mijn Zeeuwse kust kalender 2022 weten te vinden en waarderen. Ik beschouw het als een groot compliment dat mijn kijk op de kust bij zovelen een snaar weet te raken.

Inmiddels is het assortiment ook uitgebreid met een verjaardagskalender én een Zoutelande variant van beide kalenders. Op aanraden van Jeroen en Mireille van 't Boekenhuisje in Zoutelande (dank daarvoor nogmaals!) heb ik deze samengesteld en ook dit bleek gelukkig breed gewaardeerd te worden. Zoutelande is merkbaar een geliefd dorp bij velen.

Tot slot
En nu staan we aan de rand van 2022, waarin het weer afwachten is wat er allemaal op ons pad komt. Terwijl ik dit schrijven afrond, wachten wij (Maartje, dochter Nore en ik) rustig op de door ons verwachte 2de dochter en zusje, die nu eigenlijk ieder moment kan komen. We zijn verheugd en mijn blik zal zich de komende tijd vooral op ons thuis richten. Maar natuurlijk zal ik in 2022 hopelijk ook weer regelmatig de kust kunnen opzoeken, met een aantal verfrissend nieuwe mogelijkheden en projecten in het verschiet.

Voor nu wens ik jou fijne dagen, en alle goeds voor 2022!